-Η Πάντειος και οι 200 (;) μαλάκες “αντεξουσιαστές”…

.

Επανάσταση ;  Ναι! Αλλά για ποιόν;

 [Από τον Χαμί Νατζάφι στους άτυχους (σοβιετο) Πόντιους]

 

Ποιός δεν θυμάται το 15χρονο αφγανόπουλο, που έπεσε θύμα του αυτονομαζόμενου “Επαναστατικού Αγώνα” και του ανορθολογισμού κάποιων αυτοχρισμένων επαναστατών, τάχα υποστηρικτών τόσο των μεταναστών όσο και των προλετάριων. Μόνο που τα πραγματικά τους θύματα έως τώρα ήταν ένα 15χρονο αφγανόπουλο, οι τρεις της Marfin και μια ομάδα Ποντίων προλετάριων, προσφύγων από το Καζαχστάν.

Την Πέμπτη, 7 Ιουνίου 2012, κάποιοι Πόντιοι πρόφυγες από την τ. ΕΣΣΔ τιμούσαν τα 40ήμερα ενός αγαπημένου προσώπου που είχαν χάσει. Έκλειναν τον κύκλο του 40ήμερου θρήνου  με τον τρόπο που αυτοί ξέρουν να κάνουν, μ’ ένα μνημόσυνο. Ο χώρος της δεξίωσης ήταν κοντά στη Πάντειο, σε μια ποντιακή ταβέρνα και αυτοί έτυχε λόγω του  πένθους να φορούν όλοι μαύρα, άντρες, γυναίκες, παιδιά…

 

Βρέθηκαν όμως σε λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Όπως ακριβώς οι δολοφονημένοι της Μαρφίν και o  Χαμί Νατζάφι Στην Πάντειο γινόταν μια εκδήλωση για τον Επαναστατικό Αγώνα. Κάποια στιγμή, κάποιοι ενημέρωσαν τους συμμετέχοντες ότι κάπου έξω Χρυσαυγίτες δέρνουν μικρεμπόρους μετανάστες. Και μιας και οι υποστηρικτές του “Επαναστατικού Αγώνα” θεωρούν τον εαυτό τους ως υποστηρικτή του προλεταριάτου και αναγνωρίζουν ως τέτοιο το παραβατικό μικρεμπόριο, εφόρμησαν να “την πέσουν” στους Χρυσαυγίτες. Μόνο που οι Χρυσαυγίτες είχαν γίνει καπνός απ’ την περιοχή…  Κι οι μόνοι μαυροφορεμένοι στον περίγυρο της Παντείου ήταν  οι άτυχοι οι Πόντιοι από την πρώην ΕΣΣΔ.

Η αμάθεια, ο φανατισμός, η στερεοτυπική σκέψη, ο τσαμπουκάς, το νταβατζιλίκι και  η περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής έκαναν έξαφνα την εμφάνισή τους, στο πρόσωπο των αγανακτισμένων “αντεξουσιαστών” που αναζητούσαν “χρυσαυγίτες”.  Ο κάθε άνθρωπος με τα μαύρα για αυτούς τους ημίτυφλους ήταν και ένας χρυσαυγίτης.

 

Φορώντας κράνη και κρατώντας στυλιάρια , επιτέθηκαν με μανία στους ανυποψίαστους ανθρώπους, στέλνοντας τρεις στο νοσοκομείο.

Πέτυχαν διάνα τους στόχους τους -έστω και ανάποδα-  εάν ήθελαν αυτό, που μια προκήρυξη κάποιων απ’ αυτούς έλεγε παλιότερα: “Το στρατηγικής ση­μασίας ζήτημα για εμάς είναι το πώς με τις ενέργειές μας θα διαρρήξουμε τις κοινωνικές σχέσεις που συντηρούν αυτό τον κόσμο. “

Η  ανάποδη σκέψη, ο μιλιταρισμός στα κείμενα και τα μυαλά διαφόρων που υποδύονται τους αυθεντικούς  εκπροσώπους των προλετάριων, αλλά αδυνατούν να διακρίνουν τον αληθινό προλετάριο, ήταν εκεί εκείνη τη στιγμή!!!

Οι χαζο-τραμπούκοι  που έπαιζαν τους αλληλέγγυους, έστειλαν τρεις βαριά τραυματισμένους στο νοσοκομείο..

Στη συνέχεια, η πατάτα καλύφτηκε με την εξαπάτηση, γιατί έγινε προσπάθεια να φορτωθεί η επίθεση στους άφαντους Χρυσαυγίτες.

Έτσι λοιπόν οι συγκεκριμένοι Πόντιοι από την τ. ΕΣΣΔ, θύματα κάποτε των εθνικισμών που σάρωσαν την Εγγύς Ανατολή:
-που βρέθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, όπου γεύτηκαν τη βία του σταλινισμού και μεταφέρθηκαν ως δουλοπάροικοι στην Κεντρική Ασία,
-που περιφρονήθηκαν στη “μητέρα-πατρίδα” από κράτος και κοινωνία,
-στο τέλος υπέστησαν τη βία που παρήγαγε ο ανορθολογισμός, ο φανατισμός και η ημιμάθεια απ’ τους αυτοχρισμένους ως “επαναστατικός χώρος”…

 

Δεν ξέρουμε αν η έλλειψη αυτοκριτικής και δημόσιας έκφρασης συγγνώμης από τους υπεύθυνους και τους αρχηγούς  οφείλεται στην περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής και στην αποδοχή της ύπαρξης “παράπλευρων απωλειών”. Δεν γνωρίζουμε εάν τους καλύπτει η παρακάτω κυνική, αντι-ουμανιστική και απάνθρωπη παλιότερη τοποθέτηση κάποιων (εκ των Πυρήνων). Τοποθέτηση που βρίσκεται στον πυρήνα κάθε σταλινικής και πολ-ποτικής πρακτικής:

“..Η αποπνικτική ατμόσφαιρα της σπαρακτικής υποκρισίας της προπαγάνδας και ο φθαρμένος ηθικοπλαστικός ανθρωπισμός των κασσάνδρων του ριζοσπαστικού κινήματος, μας αναγκάζουν να τοποθετηθούμε δημόσια για τα γεγονότα….  Ο  επαναστατικός μηδενισμός που εκφράζουμε προϋποθέτει μια άρτια σκέψη και πράξη που κτίζεται μακριά ……  και από υποκριτικές θρηνωδίες που αναζητούν ενόχους για να αποδώσουν το φταίξιμο, ρητορεύοντας από τη θέση του αλάνθαστου και ανθρωπιστή επαναστάτη.…”

Οι διάδοχοί της οργάνωσης, κάποιοι από τους οποίους πιθανότατα θα βρέθηκαν στο μπλοκ που επιτέθηκε με άγριο, ρατσιστικό τρόπο κατά των άτυχων Ποντίων είχαν καταγγείλει την έλλειψη συνείδησης και είχαν  γράψει για την ατολμία των υπεύθυνων για τη δολοφονία του 15χρονου αφγανού: «Η ανά­ληψη ευθύνης σε μία τέτοια περίπτω­ση δεν είναι εξιλέωση. Είναι για τον επαναστάτη η υπεράσπιση του εαυ­τού του και της ιστορίας του, είναι για να αντιτάξει το ήθος και την αυτοκρι­τική του απέναντι στις “παράπλευρες απώλειες” του εχθρού. Είναι για να μην αφήσει εκτεθειμένο τον αγώνα στη διαστρέβλωση και την συκοφα­ντία».

Μήπως τα ίδια ισχύουν σήμερα και γι αυτούς;

Ή κάποιοι πρέπει να τους ανταπαντήσουν με τον τρόπο της επιβίωσης που οι συμπατριώτες μας αυτοί  έμαθαν στη σκληρή ζωή στη  μακρυνή Κεντρική Ασία, ότι δηλαδή στη βία απαντάς με βία. 

ΠΗΓΗ- pontosandaristera.wordpress.com/