Η MIKΡΗ ΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

                                  

                               

                                  ΚΩΣΤΑΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ

                     

                                              4-12-13

                 

                      Η MIKΡΗ  ΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΜΑΣ  ΠΡΟΒΛΗΜΑ

   Σε μιά χώρα από την οποία υπολογίζουν οι δυτικοευρωπαίοι ότι θα λύσουν το ενεργειακό τους πρόβλημα ξεφεύγοντας από την ρωσική ενέργεια, όπως είναι η Ελλάδα μας με τα πιστοποιημένα πολύ πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αέριου, δεν είναι δυνατόν να πεθαίνουν μικρά ομόθρησκα προσφυγόπουλα και να μένουμε ακόμη απαθείς και αμέτοχοι έναντι των ιμπεριαλιστικών  σχεδίων των μελλοντικών οικονομικών και όχι μόνο επίβουλων κατακτητών.  

           

  Η θλιμμένη μορφή του μικρού κοριτσιού που δεν μπόρεσε να γίνει μητέρα για τις στερήσαμε μία από τίς βασικές πηγές διατήρησης της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να μας γεννά ερωτηματικά για το ίδιο το μέλλον πουν θέλουμε να φτιάξουμε κλεισμένοι ο καθένας στο καβούκι της ατομικής ή οικογενειακής ζεστασιάς. 

             

Γκρεμίζεται το απατηλό όνειρο του νεοέλληνα γιά οικονομική ευμάρεια στηριγμένη με ψεύτικα δεκανίκια, και αυτό πρέπει να μάς χαροποιεί γιατί φεύγει τό άχρηστο μαζί με το ψεύτικο, δεν πρέπει να μελαγχολούμε αλλά να προβληματιζόμαστε άν είμαστε αυτή την στιγμή άξιοι να συγκρίνουμε τα δικά μας έργα με αυτά τών προγόνων μας που εκτός από τίς γνωστές φιλονικίες και φιλοδοξίες, είχαν το θάρρος να αντιμετωπίσουν κάποιο κοινό έχθρό που απειλούσε να περάσει τα εθνικά μας σύνορα.

             

Τώρα υπάρχει αυτή η απειλή που έρχεται με μορφή χιονοστιβάδας, που στην αρχή είναι μια μικρή σφαίρα που  ολοένα μεγαλώνει, και ετοιμάζεται να καταστρέψει  ολόκληρη τη επικράτεια και σε κάθε επίπεδο, υλικό και πνευματικό.

             

΄Όπλο για την αντιμετώπιση του κοινού προβλήματος δεν είναι ο καταλογισμός των ευθυνών στούς εραστές του παρελθόντος, αλλά η διάνοιξη νέων δρόμων και αναχωμάτων που θα μεταβάλλουν την πορεία της χιονοστιβάδας, νέων έργων συνεργασίας και δημιουργίας που θα ζήλευαν και οι ψυχές των αναπαυμένων μας προγόνων που βρίσκουμε να  μιλούν μέσα από τα αναρίθμητα ερείπια των κτισμάτων τους αλλά στολίδια του πολιτισμού των.

           

 Το νόημα της εθνικής ανεξαρτησίας που κάποτε έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης για την κάλυψη προσωπικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, είναι καιρός τώρα να αναστηθεί μέσα από την δική μας προσπάθεια που θα ξεχάσει το "εγώ" και να υπηρετήσει το "εμείς". 

             

 Γιατί όταν το "εμείς" δεν νικήσει, και το "εγώ" θα καταστραφεί. Και στην άμυνα μιάς χώρας,  δεν μιλάμε μόνο  για την σωτηρία μιάς πόλης αλλά για την σωτηρία όλου του λαού και κυρίως των παιδιών του που περιμένουν να τα κρατήσουμε ελεύθερα στο σώμα και την ψυχή.

           

  Ένα τέτοιο παιδί μας άφησε να σκεφτούμε για τα υπόλοιπα παιδιά. Ένα παιδί που άν δεν το αφήναμε μόνο, θα ήταν τώρα κοντά μας, μέσα στήν οικογένεια που ξέρει να μοιράζει το ζεστό ψωμί και την ζεστή κουβέρτα...