Hρακλής Kανακάκης
Ο μαθητής, ο μικρός ήρωας της ζωής, είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους. Ξυπνά χαράματα. Μετά από σύντομη προετοιμασία, ξεκινά για το 12ωρό του. Ο λόγος; Φτιάξαμε, για λογαριασμό του, ένα σχολείο προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κοινωνίας και των μεγάλων και όχι στις δικές του ψυχοσωματικές, κοινωνικοσυναισθηματικές και πνευματικές ανάγκες. Βασικές προϋποθέσεις για να έχει μια καλή και δημιουργική ημέρα στο σχολείο είναι:
1. Nα είναι χορτάτος.
2. Nα φεύγει από το σπίτι χαρούμενος, ήρεμος και με αισθήματα ασφάλειας και αποδοχής.
3. Nα τα πηγαίνει καλά με τον εαυτό του και με τους άλλους.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι το πλούσιο σε θρεπτική αξία πρωινό παίζει σημαντικό ρόλο στη φυσική και πνευματική του κατάσταση· στην ετοιμότητα και ενεργοποίηση των γνωστικών του λειτουργιών (αντίληψης, προσοχής, μνήμης)· στην όλη σχολική παρουσία και επίδοσή του. Παιδιά που στερούνται ή παίρνουν ανεπαρκές πρωινό δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικά στα μαθήματα, όσο αυτά που τρώνε κανονικό πρωινό. Ισχύει, εν προκειμένω, απολύτως η ρήση: «Το πρωί φάε μόνος, το μεσημέρι μοιράσου το φαγητό με τον φίλο σου και το βράδυ φάε με τον εχθρό σου!».
Σήμερα, δυστυχώς, το πρωινό έχει πολυτέλεια και το μεσημεριανό τελεί εν ανεπαρκεία για χιλιάδες συνανθρώπους μας και παιδιά. Και το κακό, με τους σημερινούς «τιμονιέρηδες» του κυβερνητικού σαπιοκάραβου, μεγαλώνει. Οι αναγκεμένοι συνεχώς αυξάνονται.
Εκεί κατάντησε την Ελλάδα το ξενόδουλο, ανυπόληπτο και εξευτελισμένο πολιτικό προσωπικό και δη τα δύο κόμματα εξουσίας. Σε καταστάσεις, που, τηρουμένων ακόμη κάποιων αναλογιών, συγκρίνονται με αυτές της δεκαετίας του ’40 και του ’50, με τα συσσίτια, τους άστεγους, τους άνεργους και τους ανθρώπους, οι οποίοι «ψαρεύουν» στους κάδους απορριμμάτων και στις χωματερές αποφάγια και ανακυκλώσιμα υλικά. Με έναν λαό βυθισμένο στην απόγνωση, χωρίς εστία φωτός και χαραμάδα ελπίδας.
Το να βαφτίσει κανείς το κρέας ψάρι είναι μέθοδος προπαγάνδας, εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού. Στη χώρα μας έχει αναδειχθεί σε μέθοδο διοίκησης και διακυβέρνησης. Αυτή χρησιμοποίησε και η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου στον τομέα ευθύνης της. Είναι η γνωστή κυρία, που διαγκωνίζεται στην «πασαρέλα» υποψηφιοτήτων για το ...άδειο πουκάμισο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με την... αγωνία να σώσει τη Xώρα και με όπλα τις μνημονιακές δάφνες και την εύνοια των ξένων. Η κυρία με το χαμόγελο-γκριμάτσα, το αψεγάδιαστο ντύσιμο και το ατσαλάκωτο ύφος, η οποία, με τη «μεταρρύθμισή της» στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, θα μεταμόρφωνε το Δημοτικό Σχολείο. Και τι βλέπουμε σήμερα;
Από τα μεγαλόπνοα σχέδια και τις οραματικές εκπαιδευτικές αλλαγές των ηλεκτρονικών τάξεων και των διαδικτυακών βιβλίων:
1. Eίμαστε στον μαυροπίνακα, μπροστά στον οποίο, για μεγάλες χρονικές περιόδους, δεν υπάρχει δάσκαλος.
2. Aντί για βιβλία, μέχρι πρότινος, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, οι μαθητές χρησιμοποιούσαν ακριβοπληρωμένες φωτοτυπίες! Στοίχισαν περισσότερο από ό,τι τα σχολικά εγχειρίδια.
3. Tο σχολείο έγινε φτωχότερο σε μέσα, πόρους και αποτελεσματικότητα, με τον δάσκαλο εξουθενωμένο, κακοπληρωμένο, απογοητευμένο.
4. Tο σχολείο σταδιακά, αλλά σταθερά, χάνει τα δημοκρατικά του στοιχεία, που το καθιστούσαν ανοικτό και προσβάσιμο σε όλα τα παιδιά. Προσλαμβάνει χαρακτηριστικά ελιτίστικα και αριστοκρατικά, όσο ανεβαίνουμε στις τάξεις.
5. O μαθητής απεχθάνεται το σχολείο. Δεν το αγαπά, γιατί είναι ένας χώρος με χαώδες ψυχολογικό κλίμα, όπου δεν μετράνε τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις και τα αισθήματά τους· όπου υποβαθμίζονται οι σχέσεις μεταξύ των προσώπων, τα οποία λειτουργούν εντός του σχολικού συστήματος.
Πάνω από όλα η γνώση και η πληροφορία, που είναι προορισμένη εξ υπαρχής να περάσει στα τάρταρα της λήθης και της απώθησης, διά της αποσύνθεσης. Η ψυχή του παιδιού; Πουθενά!>br/> Το πόσο αξία έχουν, τελικά, οι σχέσεις μέσα στο σχολείο, είναι εύκολο να το αντιληφθούμε, σαν αναρωτηθούμε τι θυμόμαστε από τα σχολικά μας χρόνια. Την αριθμητική, τη γεωγραφία, τη χημεία, ή το πώς μας φερόταν ο δάσκαλος και πώς ήταν οι σχέσεις μεταξύ των μαθητών;
Τα προβλήματα των μικρών μαθητών και του σχολείου, η κα Διαμαντοπούλου τα θυμάται μόνο στον Aγιασμό του Σεπτεμβρίου. Είναι πολύ μικρά και ταπεινά, για να ασχοληθεί η εξοχότητά της. Προέχει το πολιτικό της μέλλον. Πού καιρός γι’ αυτά...!
πηγή-http://www.xristianiki.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.