Σεβασμιώτατοι
Φτάσαμε ήδη στο χείλος του γκρεμού. “Εμπρός Γκρεμός και πίσω Ρέμα“. Η ελληνική κοινωνία, ελπίζω να το έχετε συνειδητοποιήσει, διχάζεται βαθιά. Το φαινόμενο αυτό έχει ήδη αρχίσει να εισχωρεί και στους κόλπους της Εκκλησίας. Όχι χωρίς και τη δική σας ευθύνη, όχι χωρίς και τη δική μας.
Δεν επιθυμώ να κάνω βαθυστόχαστες θεολογικές αναλύσεις, πράγμα που δεν μου είναι δύσκολο. Η χώρα οδηγείται μεθοδευμένα προς τη πλήρη πτώχευση. Έχει προηγηθεί η θεολογική, ειδικά σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα ζητήματα του οικονομικού πλούτου και ιδιοκτησίας, το ρόλο και τη χρήση της εξουσίας, το περιεχόμενο της γνώσης και της πληροφόρησης. Οι θεολογικές αλλοιώσεις δεν αφορούν μόνο τους «θύραθεν». Αφορούν πρωτίστως το εσωτερικό της εκκλησίας, ιδιαίτερα στη θεσμική της μορφή, παρά τις σημαντικές εξαιρέσεις.
Όπως έγραψε πρόσφατα ένας φίλος «το ηφαίστειο θα σκάση, αυτό είναι αναπόφευκτο και η βία θα έρθει ανεξέλεγκτη, γιατί σ’ αυτήν θα συμμετάσχουν πρόσωπα άπειρα στους πολιτικούς αγώνες. Αυτό ανοίγει πόρτες πολλές σε δυνάμεις σκοτεινές. Όσοι έχουμε λίγη συνείδηση των πραγμάτων ή λίγη εμπειρία (τι να σου κάμει κι αυτή) έχουμε λίγη παραπάνω ευθύνη…».
Σεβασμιώτατοι,
προσωπικά είμαι με το ρέμα και όχι με το γκρεμό. Ο γκρεμός είναι ο χώρος που έχει αποφασιστεί, δήθεν από την πλειοψηφία της Βουλής, ενώ για τα ακριβώς αντίθετα έχουν ψηφιστεί. Η χώρα οδηγείται σιδηροδέσμια στη «χούντα» της Κομισιόν, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. Η απόσταση της πολιτικής ηγεσίας και των τρομοκρατικών διαπλεκόμενων ΜΜΕ με το λαό είναι πανδήλως ορατή. Οι απολύσεις, η ανεργία και η φτώχεια στο 70% του ελληνικού λαού έρχεται. Όσοι γνωρίζουν τι έχει συμβεί σε παρόμοιες περιπτώσεις γνωρίζουν με μαθηματική ακρίβεια το τελικό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς παρακολουθούμε την πλειοψηφία της ηγεσίας της θεσμικής Εκκλησίας και πάλι να συναγελάζεται για το δικό της ρόλο με τους υπεύθυνους του θλιβερού ερχομού ενός πλήρως διαλυμένου κοινωνικού ιστού. Την ύστατη αυτή ώρα, εάν θέλετε να μη ξαναβρεθείτε, όπως στη χούντα των συνταγματαρχών στο στόχαστρο του λαού, όπως συνέβη στις αρχές του 20ου αιώνα στην μετα-ντοστογιεφκική Ρωσία ανακρούσατε πρύμνη. Ελάτε από τη μεριά του δύσκολου μεν, αλλά βατού «ρέματος».
Ήδη πάνω από το 1/3 του λαού έχει ήδη αποφασίσει την στάση πληρωμών «του επαχθούς χρέους» στους τοκογλύφους (ντόπιους, ευρωπαϊκούς και διεθνείς). Έχει αρχίσει να σκέφτεται την έξοδο από το μοιραίο ευρώ, έχει αρχίσει να βάζει τις βάσεις στους σχεδιασμούς του για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει αρχίσει την αυτοοργάνωσή του, πέρα ή δίπλα απ’ αυτούς που βρίσκονται στα κόμματα.
Δεν είναι ευλογημένο να έχει αυτός ο λαός τον κλήρο απέναντι. Και η έλλειψη ευλογίας δεν αφορά αυτόν, αλλά εσάς. Δεν θα μπορούσε λοιπόν αυτός ο λαός να αγωνιστεί χωρίς τα πιο γνήσια στοιχεία του τόπου και την αναστάσιμης ελπίδας. Ανάμεσα σ’ αυτό τον κόσμο ήδη είμαστε χιλιάδες λαϊκοί, πιστά μέλη της εκκλησίας.
Εσείς με ποιούς θα βρεθείτε παρέα; Και ΜΗ μας πείτε ότι ήδη είσαστε μακριά από τους φέροντες τις αλυσίδες… Προετοιμαστείτε για κοινωνική αλληλεγγύη, συσσίτια, ιδρύματα τις ώρες της πείνας, μα ετοιμαστείτε για στήριξη του λαού, ναι αυτού του λαού που η ευθύνη του είναι η εξατομίκευσή του και η ψευδαίσθησή του για τη ζωή.
Και εάν εσείς και εμείς έχουμε μεγαλύτερες ευθύνες, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας έχουν;
Εμπρός λοιπόν να μπούμε όλοι μας στον δύσκολο δρόμο της συλλογικής μετ-άνοιας, στο δρόμο της συλλογικής αλληλεγγύης, στο δρόμο της χαρμόσυνης ελπίδας, όχι πέφτοντας στο γκρεμό της υποδούλωσης και της «νέας κατοχής», αλλά στο ρέμα των δυσκολιών.
Με την ευχή σας ως επισκόπων, ένας πολύτεκνος πατέρας.
Υστερόγραφο: Μου είναι πολύ εύκολο να στοιχειοθετήσω τους ισχυρισμούς μου, μα το θέμα δεν είναι πια επιστημονικό, αφού «ο κύβος ήδη ερρίφθη» στις συνειδήσεις του λαού και της νεολαίας. «Στώμεν καλώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.