Ο Παιδομάρτυρας Γαβριήλ γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου το 1684, σε ένα χωριό δίπλα στο Ζαμπλούδουβ – περίπου 10 χλμ. από το Μπιαλίστοκ, από ευλαβή οικογένεια χωρικών. Οι γονείς του, ο Πέτρος και η Αναστασία Γόβδελ, κρατούσαν την πίστη των προγόνων τους, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των δύσκολων ημερών – όταν η ουνία του Μπρέστ κυριαρχούσε στην περιοχή. Ο Γαβριήλ βαπτίστηκε στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, στο Ζαμπλούδουβ. Από μικρός διακρινόταν από τα άλλα παιδιά. Τον χαρακτήριζε μεγάλη αγάπη προς τον Θεό και την Εκκλησία και είχε έφεση για καθημερινή προσευχή στον Κύριό μας, παρά σε παιδικές διασκέδασεις.
Στις 11 Απριλίου του 1690, στο σπίτι των Γόβδελ συνέβηκε μεγάλη τραγωδία. Ο Γαβριήλ δολοφονήθηκε. Με ποιον ακριβώς τρόπο δεν γνωρίζουμε. Σύμφωνα με μία εκδοχή η μητέρα του, μη διαισθανόμενη το επερχόμενο κακό, έφυγε για να πάρει φαγητό στον άνδρα της, ο οποίος δούλευε στο χωράφι. Ενώ η Αναστασία έλειπε, εισέβαλε στο σπίτι ένας αλλόπιστος, που λεγότανε Σούτκο, άρπαξε το παιδί και το βασάνισε μέχρι θανάτου. Ο δολοφόνος για να αποκρύψει το έγκλημά του μετέφερε το νεκρό σώμα του Γαβριήλ στην άκρη ενός δάσους, κοντά στο Ζβέρκι. Ο Γαβριήλ ήταν τότε 6 χρονών.
Το σώμα του μάρτυρος εντοπίστηκε μετά από 9 ημέρες. Γύρω-γύρω κάθονταν πολλά σκυλιά και το προστάτευαν από τα διάφορα αρπακτικά, πουλιά και ζώα. Το σκήνωμα του νηπίου Γαβριήλ ενταφιάσαν δίπλα στην εκκλησία ενός χωριού, που βρισκόταν 1 χλμ. από το Μπιαλίστοκ και εκεί έμεινε περίπου 30 χρόνια.
Το 1720 μια σοβαρή επιδημία ξέσπασε στην περιοχή εκείνη, όπου βρισκόταν ο τάφος του παιδομάρτυρα, και συχνά έθαβαν γύρω του μικρά παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να τιμήσουν το μαρτυρικό θάνατο του Γαβριήλ, νιώθοντας ταυτόχρονα τη μεγάλη χάρη του Θεού, η οποία υπήρχε στον τόπο εκείνο. Κάποτε, κατά τη διάρκεια μιας κηδείας, εντόπισαν τον τάφο του αγίου και αφού τον ξέθαψαν πρόσεξαν πως το άγιο σώμα του δεν είχε διαλυθεί. Έτσι, έλαβαν το άφθαρτο σκήνωμα του Γαβριήλ και το τοποθέτησαν στον υπόγειο χώρο του ιερού ναού του Ζβέρκι. Το γεγονός διαδόθηκε πολύ γρήγορα και έτσι η τιμή του κόσμου προς τον άγιο παιδομάρτυρα μεγάλωσε. Μαζί με αυτό το σημείο του Θεού παρατηρήθηκαν και πολλά θαύματα και επίσης σταμάτησε η επιδημία.
Το 1746 η εκκλησία στο Ζβέρκ κάηκε, όμως το σκήνωμα του παιδομάρτυρα σώθηκε, εκτός από το ένα χεράκι του που έπαθε μόνο μερικά εγκαύματα. Τότε, μετέφεραν το σκήνωμα επισήμως στο μοναστήρι του Ζαμπλούδουβ, όπου το τοποθέτησαν μέσα στο Ιερό Βήμα. Ως εκ θαύματος το χεράκι του επανήλθε στην αρχική του κατάσταση.
Στο τόπο όπου βρισκόταν το σπίτι του Γαβριήλ, το 1894 έχτισαν μικρό ξύλινο εκκλησάκι, το οποίο δυστυχώς κάηκε το 1902. Αργότερα, με την ευλογία του Μητροπολίτη Κιέβου, το σκήνωμα μεταφέρθηκε στη μονή της Αγίας Τριάδος στο Σλούτσκ. Από τότε επικράτησε να ονομάζεται «ο άγιος Γαβριήλ του Σλούτσκ».
Τον 19ο αιώνα η μνήμη τού παιδομάρτυρα στην πατρίδα του Πολωνία ξαναζωντάνεψε. Όμως, λόγω των διαρκών μεταβολών των συνόρων και της εκκλησιαστικής ευθύνης στην περιοχή, το ιερό λείψανο γνώρισε πολλές μετακινήσεις. To 1910-1912 από τον καθεδρικό ναό του Μπιαλίστοκ, όπου βρισκόταν, μεταφέρθηκε στο μοναστήρι του Σούπρασλ. Το 1915 μετατέθηκε στο Σλούτσκ ενώ, στη δεκαετία του 1930, επί του αθεϊστικού καθεστώτος τοποθετήθηκε στο μουσείο και αργότερα στο ναό της Μεταμόρφωσης του Μίνσκ, της Σοβιετικής Λευκορωσίας. Το 1944 μεταφέρθηκε στο ναό της αγίας Σκέπης της Θεοτόκου στο Γρόδνο. Εκεί παρέμεινε μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου του 1992.
Τότε, με ενέργειες του Αρχιεπισκόπου Μπιαλίστοκ και Γδανσκ κ. Σάββα, ζητήθηκε το λείψανο του αγίου Γαβριήλ από τον Αρχιεπίσκοπο Γρόδνο και Βολκοβύσκ κ. Βαλεντίνο και έτσι το σκήνωμα του αγίου μεταφέρθηκε επισήμως στο Μητροπολιτικό Ναό του Μπιαλίστοκ, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα σε μία μικρή λάρνακα.
http://www.churchofcyprus.org.
