Ζητούμε από την Τουρκία την άμεση απελευθέρωση των δύο Ελλήνων αξιωματικών που κρατούνται παράνομα.

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ




ΚΩΣΤΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

Έζησα μέσα σε δέκα μέρες, τη ζωή απο δυο τελείως διαφορετικές
κοινωνίες. Άν δεν σας απασχολεί τον χρόνο σας, επιτρέψτε μου να σας
διηγηθώ τις δύο ιστορίες.

Η πρώτη εμπειρία αφορά την πόλη της Νέας Υόρκης, στην οποία πήγα για
πρώτη φορά. Μια πόλη κτισμένη στο ύψος με τα κτίρια να προσπαθούν να
σχίσουν τον ουρανό. Τι ματαιοδοξία και τι άγχος. Είχα πάει για κάποιο
σεμινάριο ψυχολογίας αλλά εκεί ανακάλυψα ολόκληρη πόλη βυθισμένη στα
ψυχοφάρμακα. Για άλλους τα διεγερτικά, αλλά για τους περισσότερους τα
ηρεμιστικά, τα αντικαταθλιπτικά, τα ... υπνωτικά. Σε μια πόλη γεμάτη
επιστήμονες να αντιστοιχούνε τόσοι άρρωστοι ; Στο Συνέδριο της
ψυχολογίας ακούστηκαν πολλές γνώμες, αλλά περισσότερες ήσαν οι
διαφημίσεις για κάποιο καινούργιο ψυχοφάρμακο. Τριγυρνώντας στους
κατάμεστους απο ανθρώπους και κάδους σκουπιδιών γεμάτους απο πεταμένα
καταναλωτικά προϊόντα και μισοφαγωμένα πακέτα φαγητών, αισθάνθηκα την
καταναλωτική πλήξη σε όλο της το μεγαλείο. Η θεραπεία της νέας αγοράς
ενός νέου προϊόντος που διαφημίζεται, είναι η κατάληξη μιας μάταιης
ευδαιμονίας που με τίποτε δεν θεραπεύεται. Αποτυχία ήταν το πείραμα
της υλικής υπερεπάρκειας.

Η δεύτερη εμπειρία ξεκίνησε μετά πέντε μέρες ζωής στην Νέα Υόρκη. Το
αεροπλάνο με άφησε σε κάποιο νησί της Ανατολικής Μεσογείου. Μετά
χρειάστηκα βαπόρι και μετά μικρό πλοίο. Στην προκυμαία του μικρού
λιμανιού οι ντόπιοι που περίμεναν τα καλάθια απο τους δικούς τους στην
πόλη και οι μικρότεροι τις εφημερίδες. Με κοίταξαν με περιέργεια αλλά
γρήγορα την αντάλλαξαν με χαμόγελα. Στο μοναδικό καφενείο με κέρασαν
γλυκό του κουταλιού από φρούτα του νησιού τους και μετά καφέ και
τσίπουρο. Τα μικρά εδέσματα που με σέρβιραν έκρυβαν όλα μεγάλη ψυχική
αυτάρκεια. Ντράπηκα, γιατί εγώ δεν είχα φέρει μαζί μου κανένα δώρο
γιατί ποτέ δεν περίμενα τέτοια υποδοχή. Πήγα μαζί τους στα αμπέλια
τους και στα μελίσσια. Με έμαθαν να κορφολογώ τα κλήματα και να
θειαφίζω τις μέλισσες. Γρήγορα έμαθα πως η συντήρηση του σώματος δεν
χρειάζεται μεγάλα πλούτη, πως τα χόρτα του αγρού είναι μια τέλεια
τροφή. Στο ήρεμο ηλιοβασίλεμα κατάλαβα πόσο αποτελεσματικά είναι τα
φυσικά ψυχοφάρμακα. Ένα μικρό περπάτημα στα θυμαρένια χωράφια του
νησιώτικου λόγγου και ένα αστερόπληκτο βράδυ θα μου μείνουν αξέχαστα.
Το χάραμα της ανατολής θα βρεί τα πεινασμένα χελιδονόψαρα να
φτερουγίζουν πάνω απο την ροδογάλανη θάλασσα . ... Οι άνθρωποι που
εγκατέλειψαν αυτά τα μέρη για να ζήσουν την ευτυχία των μεγαλουπόλεων,
γρήγορα τα νοστάλγησαν. Μερικοί επέστρεψαν κι άλλοι ψάχνουν το νέο
ψυχοφάρμακο που θα τους λευθερώσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…