Η απερίσκεπτη φιλοτουρκική εύνοια «συμμάχων» και εμείς

Η απερίσκεπτη φιλοτουρκική  εύνοια «συμμάχων» και εμείς

     

     Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Είμαστε αδιακόπτως στο στόχαστρο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η αξιόπιστη αντιμετώπισή της προϋποθέτει βαθιά γνώση και επίγνωσή της. Χρωστούμε να την παρακολουθούμε καταλεπτώς και να την προλαβαίνουμε. Ως Προμηθείς και όχι ως Επιμηθείς.

        Πρόκειται για πολιτική διαχρονικά αμετάλλακτη, ασχέτως του ποιος κυβερνά. Και ανθελληνικά αδιάλλακτη. Ο επεκτατισμός είναι στο DNA της γείτονος. Ειδικά το σημερινό καθεστώς διακατέχεται από υπερφίαλο σύμπλεγμα μεγαλείου και ασυγκράτητη αλαζονεία, συμπεριφορές που το έχουν οδηγήσει σε διεθνή απομόνωση, γι’ αυτό και παραφέρεται και ασχημονεί, προς το παρόν πάντως χωρίς ανήκεστες βλάβες.

        Ασυνήθως για αμερικανό αξιωματούχο, πολύ περισσότερο αναφερόμενο στην Τουρκία  ο Τζό Μπάϊντεν από το πανεπιστημιακό βήμα του Χάρβαρντ ελάλησε τ’ αληθή : Κατήγγειλε την Άγκυρα για αδρή χρηματοδότηση με εκατομμύρια δολλάρια και προμήθεια τεραστίου οπλισμού σε υποτιθέμενους αντικαθεστωτικούς της Συρίας, στην πραγματικότητα δολοφόνους τζιχαντιστές. Διπλό το παιχνίδι των νεοοθωμανών.

        Προσθέτως ο αντιπρόεδρος προχώρησε σε δημόσια αποδοκιμασία της Εισβολής –Κατοχής στη Μεγαλόνησο. Βαμμένα με ελληνοκυπριακό αίμα τα χέρια της επίσημης Αμερικής από την αίσχιστη ανάμιξη Κίσινγκερ στο πραξικόπημα και την Eισβολή του Αττίλα. Επίκαιρo το βιβλίο «Ο Κίσινγκερ και η Κύπρος : μία μελέτη για την ανομία »  ενός γενναίου και τίμιου Ελληνοαμερικανού του Γιουτζίν Ρωσσίδη που με αδιάσειστα ντοκουμέντα τεκμηριώνει τον προδοτικό ρόλο του Κίσινγκερ στην Κυπριακή τραγωδία. Ο γράφων έχει προσωπική εποπτεία των πειστηρίων από ενημέρωσή μου προ ετών στο AHI από τον ίδιο τον συγγραφέα.

        Ο Ερντογάν αξίωσε την συγγνώμη Μπάϊντεν. Αν παρ’ ελπίδα η αμερικανική κυβέρνηση προβεί σε παρόμοια κίνηση και δυστυχώς δεν θα είναι η πρώτη φορά, τότε η εσχάτη πλάνη θα καταστεί χείρων της πρώτης.

        Πυροσβεστικά και ανεπιτυχώς ενεργούν οι ΗΠΑ από αέρος για κάποια ανακούφιση της Κομπάνι. Ελληνικό Μεσολόγγι θυμίζει η ασφυκτική της πολιορκία από τους σφαγείς του Ισλαμικού Κράτους, ενώ οι τουρκικές δυνάμεις που μπορούν καθώς βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής να σώσουν τους πολιορκημένους αρνούνται επιδεικτικά να κινηθούν.

        Οι τζιχαντιστές γεννήματα – θρέμματα της άκριτης αμερικανικής πολιτικής και των σουνιτών φίλων της  όπως και ο Ερντογάν που μέχρι πρότινος τον συμβουλεύονταν ο Ομπάμα για την …  αγωγή των παιδιών του στρέφονται  τώρα κατά του ευεργέτη τους.

        Στο μεταξύ ο Τούρκος ζητάει πολλαπλάσια αμερικανικά ανταλλάγματα για να χτυπήσει το Χαλιφάτο : ανατροπή  Άσαντ, ηγεμονικό ρόλο στη Συρία προκειμένου να πνίξει το Κουρδικό Κίνημα.

        Οι αναλυτές εκτιμούν ότι όσο τουλάχιστον θα ηγείται της Τουρκίας ο Ερντογάν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις θα πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο. Ήδη είναι στο σημείο ρήξης με ΗΠΑ και κουρδικής ιντιφάντας. Η Τουρκία «ενώνει Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ» γράφει ο Ισραηλινός καθηγητής Εφραίμ Ιμπάρ (Καθημερινή 12/10/14).

         Η εκτίμηση αυτή ευνοεί την ανάδειξη του γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού ρόλου Ελλάδας –Κύπρου. Ποιος θα τον παίξει;  

Οι Αμερικανοί διαθέτουν εγκυρότατες αναλύσεις που κάνουν φύλλο–φτερό την τουρκική εξωτερική πολιτική, αλλά δεν διδάσκονται από αυτές. Ούτε αυτοί, ούτε δυστυχώς εμείς.

        Υπάρχει ένας διαχρονικής αντοχής μπούσουλας για την τουρκική εξωτερική πολιτική : «Ο Επιτήδειος Ουδέτερος» του Frank Weber (: «The Evasire Neutral»). Ο συγγραφέας του ανατέμνει τα τουρκικά δρώμενα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το βαρυσήμαντο  συμπέρασμά του είναι: «Καθ’ όλην την διάρκεια του πολέμου η τουρκική διπλωματία υπήρξε ένα λαμπρό επίτευγμα, με όλα τα μέτρα εκτός εκείνων της εντιμότητας και της ηθικής ακεραιότητας»(σ.286).

        Για τα καθ’ ημάς, και την ευπιστία μας παρά τον κυνισμό των συμμάχων μας τα λέει με κρυστάλλινη διαύγεια ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος προλογίζοντας την έκδοση.

Κατακεραυνώνει το Λονδίνο – όπως και την Ουάσιγκτον – διότι «δέχθηκε να διαπραγματεύεται με την Τουρκία ή να αφήνει ανοιχτά θέματα εδαφικά που δεν δεχόταν καν να τα συζητήσει με την σύμμαχο Ελλάδα». Τότε, όταν τους χαρίζαμε την πρώτη νίκη κατά του Άξονα όπως και μετά τους επικούς αγώνες μας όταν πέσαμε στα χέρια των εχθρών.

Ο Τσώρτσιλ μας τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί: «στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες». Όμως πήγαινε μυστικά από μας στα Άδανα να διαπραγματευθεί με τον Ινονού ελληνικά ανταλλάγματα (νησιά Αιγαίου, Δωδεκάννησα). Ο Κανελλόπουλος επισημαίνει ότι «αν τότε είχε υπερτιμηθεί η Τουρκία από το Λονδίνο τώρα υπερτιμάται ακόμη περισσότερο από την Ουάσιγκτον». Αλλά ως πότε;

Αυτήν την απερίσκεπτη φιλοτουρκική εύνοια την πληρώνουν τώρα ακριβά. Ακριβότερα εμείς όπου μετακυλούν τον λογαριασμό τους ευνοούντες και ευνοούμενοι.

Ματαίως μας συμβούλευε ο Κριτόλαος να πολιτευόμαστε ως άντρες. Διότι «Εάν με άνδρες ώσιν, ουκ απορήσουσι συμμάχων, εάν δε, ανδράποδα  κυρίων». Αν δηλαδή είναι άντρες δεν θα δυσκολευτούν να βρουν συμμάχους, αν όμως είναι εθελόδουλοι να βρουν αφεντικά…    

       Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης

        www.papathemelis.gr, www.danagennisi.gr