Ζητούμε από την Τουρκία την άμεση απελευθέρωση των δύο Ελλήνων αξιωματικών που κρατούνται παράνομα.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΤΡΙΤΡΟΧΟ ΟΧΗΜΑ





                                                   
                                                      
                                             

                                            ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
  

   Πριν  50  χρόνια,  στους δρόμους  της  Αθήνας  κυκλοφορούσαν κάτι  περίεργα  αυτοκίνητα ελληνικής κατασκευής  που ονομαζόντουσαν  Attica.    Κινούντο πιο αργά από τα
άλλα αυτοκίνητα  γιατί εκτός  από την χαμηλή  ιπποδύναμη,  κυκλοφορούσαν με τρεις ρόδες .   Το ελληνικό τρίτροχο αυτό όχημα της εποχής εκείνης ήταν το αντικείμενο ειρωνείας από τους ιδιοκτήτες των πανάκριβων εισαγόμενων αυτοκινήτων, κυρίως δυτικής τεχνολογίας.   Αν  οδηγούσες   Αttica,  σίγουρα ήσουν φτωχός, αλλά και ίσως λίγο ιδιόρρυθμος.  Τα πρότυπα των καταναλωτών ήταν  καθοδηγούμενα απο τον δυτικό τρόπο ζωής που ήθελαν να επιβληθεί παντού με το “κύρος¨της παντοδυναμίας του πλανητάρχη. Όμορφα και γρήγορα αυτοκίνητα, πανύψηλοι ουρανοξύστες  που σκοπό τους είχαν να διαδώσουν ένα στείρο κακόγουστο μιμητισμό σε όλον τον πλανήτη και θα καθυπόταζαν το πνεύμα, το σώμα αλλά και την ψυχή των  “υπό ανάπτυξιν” λαών.
                   Οι τρείς ρόδες του Attica, μού θύμισαν αυτά τα τρία βασικά στοιχεία του πολιτισμού, που χρειάζονται και σήμερα να υποταχθούν  για να σταματήσει να κινείται πλέον το όχημα του ανθρώπινου πολιτισμού. 
              Άς φανταστούμε ένα τρίτροχο όχημα με πρόβλημα  στήν μία απο τις τρεις ρόδες.  Φανταστείτε το ατύχημα που μπορεί να προκληθεί τον ίδιο το όχημα αλλά κυρίως στον οδηγό του ή στον ένα συνεπιβάτη του ή το χειρότερο στους διαβάτες και τα άλλα οχήματα. Όταν το κωμικό καταντήσει τραγικό , η απάντησή μας θα είναι η άμεση λύση του προβλήματος όχι μόνο για χάρη του οχήματος αλλά κυρίως για όλη την κοινωνία στην οποία επέδρασε η καταστροφική  συμπεριφορά ενός τρίτροχου οχήματος που έχασε την μια ρόδα.
                  Αν υποθέσουμε ότι οι δύο  ρόδες αντικατοπτρίζουν τις έννοιες  “πνεύμα και σώμα¨, η άλλη ρόδα αντικατοπτρίζει την ψυχή.  Και αναριωτόμαστε τότε.   Άν  καταστραφεί το σώμα  ή  το πνεύμα, δεν θα κινδυνέψει και η ψυχή;  Κι αν καταστραφεί η ψυχή,  δεν θα κινδυνέψει και το σώμα και το πνεύμα;  Δεν είναι επικίνδυνο να καταστρέψουμε και  τα τρία στοιχεία του ανθρώπινου πολιτισμού, άν παραμελούμε να συντηρούμε όλα τα στοιχεία,   φροντίζοντας επιλεκτικά μόνο ένα ή δύο από αυτά;
                  Και στις μέρες πού ζούμε, τα ερωτήματα αυτά μας μας υποβάλλονται συνεχώς  μέσα απο τις εφημερίδες, τα περιοδικά, το διαδίκτυο και την τηλεόραση.  Όλοι οι “σωτήρες” του οικονομικού προβλήματος ψάχνουν τις λύσεις μέσα απο την επάρκεια και όχι απο την αυτάρκεια,  ψάχνουν να βρούν το μέγιστο της ικανοποίησης που στέρησαν οι κακοπρογραμματισμένες αστικές επιλογές, ψάχνουν λύσεις για τον άνθρωπο χωρίς να έχουν άμεση γνώση για την δομή του ανθρώπου.  Γιατί,  ποιά ερώτηση δεν είναι πιο επίκαιρη  απο αυτήν που ρωτά για το αντάλλαγμα που μπορεί να δώσει κάποιος για να μην χαθεί η ψυχή του;  Στην εποχή που πολλοί άνθρωποι χάνουν πολλά υλικά αντικείμενα με τα οποία είχαν αναμνήσεις αλλά και εξάρτηση, δεν θα ήταν ποιό ωφέλιμο να βρεθεί μαζί με την απόκτηση των αναγκαίων υλικών αγαθών, και η γιατρειά της απεξάρτησης απο τα μη αναγκαία υλικά  αγαθά που φρόντισε να μας φορτώσει η καπιταλιστική ματαιοδοξία;
                     Στο ερώτημα αυτό πρέπει να απαντήσουμε και ατομικά και συλλογικά.  Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή για την οικονομική  επάρκεια και την ψυχική γαλήνη κάθε ατόμου αλλά και της κοινωνίας.  Πρέπει στο όραμα που σχεδιάζουμε να μπούμε σαν συντελεστές, να μην ξεχάσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα εργαλεία, αφού μόνο χάρη σε αυτά και την σωστή χρήση τους, το όραμα θα γίνει πραγματικότητα.
                   Η αγωνία που διακατέχει ολόκληρο τον πλανήτη για την επιβίωση του, δεν είναι μια φιλολογική συζήτηση. Τα μεγάλα παγκόσμια ζητήματα με πρώτα από όλα αυτά της ειρήνης αλλά και της παγκόσμιας φτώχειας  πρέπει να μας κρατούν πάντοτε ενήμερους και προβληματισμένους.
Η καταστροφή του πλανήτη απο την μόλυνση που δημιουργεί η  άσκοπη  βιομηχανοποίηση της παραγωγής, η κατασπατάληση των αποθεμάτων αλλά και η καταστροφή των οικολογικών πηγών, πρέπει να μας προβληματίζουν, για το πόσο γνωρίζουμε να χρησιμοποιούμε σωστά το τρίτροχο όχημα του πολιτισμού μας.   Ο  κάθε προβληματισμός πάνω σε κάθε θέμα πρέπει να καθορίζεται όχι μόνο απο την συλλογική αντιμετώπιση αλλά και απο την ατομική αυταπάρνηση.  Τό  όχημα θα μπορέσει να ξαναπατήσει στον δρόμο του και να φέρει τους επιβάτες του στον προορισμό τους.
Τα πολλά σχέδια που φτιάχνονται απο πολλούς  πραγματογνώμονες που θέλουν να περιοριστούν στην ικανοποίηση του ενός  πυλώνα απο τους τρείς, κυρίως του τεχνοκρατικού οικονομικού, δεν είναι  άξια να αντιμετωπίσουν  το  πρόβλημα στην πράξη, μπορούν να συνεισφέρουν στην γνώση της επίλυσης αλλά δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν την οριστική  επίλυση χωρίς να συνεργαστούν με αυτούς που επεξεργάζονται σχέδια  για όλους τούς συντελεστές.  Και είναι το πνεύμα και η ψυχή οι συντελεστές αυτοί που θα οδηγήσουν το σώμα στην σωστή του θεραπεία. Γι αυτό πρέπει αυτούς να φροντίζουμε να είναι πάντα ευλειτούργητοι, γιατί απο αυτούς καθορίζεται και η πορεία του οχήματος και φυσικά και ο προορισμός του.
             
 Σε αυτόν τον σχεδιασμό, πρέπει όλοι να συμβάλλουμε, μέσα απο τους χώρους εργασίας και προβληματισμού, πρέπει να συνεργαστούμε και όχι να επιβληθούμε, έστω κι άν γνωρίζουμε ότι έχουμε την καλύτερη λύση γιατί χρησιμοποιούμε τα σωστότερα εργαλεία.
         
 Στην συνεύρευση αυτών των συντελεστών πρέπει  να συμβάλλουν αποφασιστικά, όσοι αναγνωρίστηκαν απο το κοινωνικό σύνολο ότι εκπνέουν άρωμα αλληλεγγύης και κοινωνικότητας. 
Όσοι μπόρεσαν να χαλιναγωγήσουν το 'εγώ' και να το βάλλουν στην υπηρεσία του ' εμείς'.  ΄Οσοι εργάζονται στον εθελοντισμό και στην διακονία των συνανθρώπων τους. Αυτούς πρέπει να έχουμε οδηγούς σε αυτό το νέο ελληνικό όχημα που μετά απο πενήντα χρόνια παραμονής στο συνεργείο, θα ξαναβγεί στο δρόμο , θα μεταφέρει πολλούς κι όχι μόνο δύο επιβάτες, θα βρεί τον σωστό δρόμο μέσα σε αυτή την ευλογημένη από τον Θεό, χώρα. Χρέος μας δεν είναι να βρεθούν μόνο οι οδηγοί αλλά να σπρώξουμε και εμείς λίγο το όχημα γιατί εκτός απο τούς τροχούς,  πρόβλημα φαίνεται  να έχει και η μπαταρία του,  που ξεφορτίζεται πολύ γρήγορα τώρα τελευταία. Μέχρι να αντικατασταθεί, πρέπει να βοηθήσουμε στην πρόσκαιρη λειτουργία με ένα συλλογικό σπρώξιμο  του οχήματος.
                 
 Έτσι απλά και ωραία...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…